Krok w krok z najlepszymi. Pierwsze tytuły z sekcji Mistrzynie, Mistrzowie
Niektórzy tworzą powoli, prezentując nowe dzieła co kilka lat, inni działają szybko, prawie każdego roku dostarczając jakąś nowość. Wspólnym mianownikiem jest gwarancja wysokiej jakości gotowych filmów. My skrupulatnie śledzimy twórczość każdej i każdego z nich, bo wiemy, że zawsze zaoferują nie tylko kino pełną gębą, ale też zaproszą do poznania własnej unikalnej wrażliwości.
Wśród mistrzyń i mistrzów, którzy w tym roku wypuścili w świat nowe filmy, są nasi stali bywalcy – m.in. Gabriel Mascaro, Hong Sang-soo czy Lucile Hadžihalilović. Co przygotowali tym razem? Przekonajcie się podczas 25. MFF BNP Paribas Nowe Horyzonty (17-27 lipca we Wrocławiu, do 3 sierpnia online).
Festiwalowanie po mistrzowsku ułatwia posiadanie karnetu – polecamy jego zakup tym bardziej, że można kupić go ze specjalną zniżką przy użyciu karty filmowej Visa od BNP Paribas.
Zew natury (Geu jayeoni nege mworago hani), reż. Hong Sang-soo | Korea Południowa | 2025
Trzydziestokilkuletni poeta Donghwa odwozi swoją dziewczynę do położonego na malowniczej prowincji rodzinnego domu. Choć mężczyzna planuje od razu wracać do Seulu, przyszli teściowie uprzejmie nakłaniają go do pozostania. Co może pójść nie tak? Niemal wszystko, nawet jeśli to nie kolejna część Uciekaj!, tylko dzieło Honga Sang-soo, mistrza w portretowaniu towarzyskich niezręczności i skrywanych emocji wybuchających w końcu w najmniej spodziewanych okolicznościach. Koreański twórca, który realizuje swoje filmy w tempie, w jakim jego bohaterowie osuszają kolejne kieliszki soju, w Zewie natury sięga po sprawdzone patenty, ale jednocześnie jest w stanie nas zaskoczyć. Dość długi jak na jego własne standardy metraż (108 minut) pozwala Sang-soo stworzyć szerokie pole do popisu dla aktorów. Najlepszy użytek robi z niego Kwon Hae-hyo. Etatowy współpracownik reżysera w roli filmowego ojca przechodzi od jowialności do cynizmu z tak wielką płynnością i swadą, że wielu obserwatorów przepowiadało mu nagrodę aktorską na Berlinale. Sam Hong przykuwa naszą uwagę głównie przez pryzmat pomysłowych eksperymentów formalnych. Za ich sprawą nonszalancka, jakby lekko pijana kamera dzięki nieoczekiwanym zbliżeniom i innym ruchom, które rozbijają stylistyczną jedność scen, potrafi uchwycić przebłyski prawdziwej natury bohaterów. (autor opisu: Piotr Czerkawski)
Wieża z lodu (La Tour de Glace), reż. Lucile Hadžihalilović | Francja, Niemcy, Włochy | 2025
Diwa objawia się na granicy snu i przebudzenia, wyłania z ciemności wśród wirujących płatków śniegu. Ale to nie sen: to plan filmowy! Jeanne (debiutantka Clara Pacini), kolejna dziewczęca bohaterka Lucile Hadžihalilović, uciekła z rodziny zastępczej w małym miasteczku gdzieś w górach; dotarła do dużego miasta i, szukając schronienia na noc, przez przypadek włamała się do studia filmowego, w którym trwają prace nad psychodeliczną, może nawet makabryczną, adaptacją „Królowej śniegu”. Studio staje się dla młodej uciekinierki nowym domem i szansą na nową tożsamość. Na planie filmu wszystko kręci się wokół wcielającej się w tytułową rolę gwiazdy – kapryśnej, być może nawet drapieżnej diwy, Cristiny (Marion Cotillard), postaci niedostępnej, podglądanej przez bohaterkę zza parawanów i przez szpary w dekoracjach. Jak wiele dziewczyn przed nią i wiele dziewczyn po niej, Jeanne ulega uwodzicielskiej tajemnicy baśniowego szwarccharakteru. W swoim najnowszym filmie Hadžihalilović – bohaterka retrospektywy na 22. NH – tworzy kolejny ze swoich niezwykłych przestrzennych labiryntów, rozmazuje granice między rzeczywistością, filmem a snem. Za wykreowanie tego równoległego świata ekipa otrzymała kolektywnie Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie. (autorka opisu: Klara Cykorz)
Błękitny szlak (O último azul), reż. Gabriel Mascaro | Brazylia, Meksyk, Chile, Holandia | 2025
Sensacja ostatniego Berlinale, gdzie Błękitny szlak rozkochał w sobie publiczność (niekończące się owacje) oraz jurorów, którzy przyznali mu Srebrnego Niedźwiedzia. Nie powinno to dziwić publiczności Nowych Horyzontów, która nieskrępowaną wyobraźnię Gabriela Mascaro poznała już przy okazji Neonowego byka (15. NH) i Boskiej miłości (19. NH). Tym razem brazylijski reżyser przygotował coś jeszcze bardziej szalonego: tropikalne science-fiction na statku płynącym przez Amazonię, którego pasażerowie wkrapiają sobie błękitny śluz ślimaka do oka. W ten szalony rejs zabierze nas 77-letnia Tereza (kapitalna Denise Weinberg), która początkowo wcale nie wydaje się skora do przygody. Ot, mieszka sama w małym domku, pracuje w przetwórni krokodyli, prowadzi zwyczajne życie. Na to jednak coraz mocniej zaczyna wpływać polityka rządu, „troskliwie” zdejmującego z młodych ciężar opieki nad starszymi, gdy ci stają się niezdolni do pracy. Separowani są wtedy w specjalnych koloniach, dokąd jednak Terezie niespieszno. Ma jeszcze marzenie do spełnienia…Mascarow imponujący sposób redefiniuje gatunek kina przygodowego oraz konstrukcję jego bohatera. Błękitny szlak zachęca do oporu wobec złych rządów, ale też do czerpania z życia prawdziwej radości. Bez względu na to, w jakim jest się wieku. (autor opisu: Adam Kruk)
Film trafi także później do polskich kin dzięki dystrybutorowi Aurora Films.
Na 25. Międzynarodowy Festiwal Filmowy BNP Paribas Nowe Horyzonty we Wrocławiu zapraszamy w dniach 17-27 lipca, zaś o tydzień dłużej, do 3 sierpnia, festiwal będzie można zaprosić do swojego domu – za sprawą jego wirtualnej odsłony. Pełny program wydarzenia ogłosimy 1 lipca.