Drżące ciało rozpoczyna się sceną, w której młoda prostytutka (Penelope Cruz po raz pierwszy u Almodóvara) nieoczekiwanie rodzi dziecko w autobusie kursującym przez bożonarodzeniowy Madryt, potem zaś napięcie już tylko rośnie.

Mija 20 lat, Victor dorasta i zamienia się w tykającą, testosteronową bombę. Gdy na swojej drodze spotyka uzależnioną od narkotyków Elenę, staje się jasne, że wielki wybuch jest tylko kwestią czasu. I rzeczywiście – dochodzi do awantury, której potencjalnie katastrofalne skutki próbuje powstrzymać dwóch policjantów – zgorzkniały Sancho i idealistyczny David (Javier Bardem). Jak to zwykle bywa u Almodóvara, przypadkowe spotkanie na trwałe splecie losy całej czwórki, a ich wzajemne relacje pozostaną naznaczone przez namiętność, grę pozorów i nieoczekiwane, czasem świadomie absurdalne zwroty akcji. Będące luźną adaptacją poczytnego brytyjskiego thrillera Drżące ciało dostarcza widzowi pierwszorzędnej rozrywki, ale kryje w sobie także coś więcej. Znawcy twórczości Almodóvara zwracają uwagę na to, że jego – zrealizowany w 1997 roku - film z powodzeniem da się odczytać jako refleksję nad tym, jaki użytek Hiszpanie zrobili ze swojej wolności przez dwadzieścia lat od upadku frankizmu.

Piotr Czerkawski