Ekscentryczna komedia, w której Pedro Almodóvar wykazał gotowość do rzucenia wyzwania Johnowi Watersowi i odebrania mu tytułu papieża złego smaku.

W Pośród ciemności hiszpański reżyser opowiada historię Yolandy – upadłej piosenkarki z nocnego klubu, istnej femme fatale szukającej schronienia przed depczącą jej po piętach policją. Traf chce, że kobieta znajduje kryjówkę akurat w żeńskim klasztorze. Zamiast cieszyć się upragnionym spokojem, Yolanda nieoczekiwanie trafia jednak w samo centrum intryg knutych przez borykające się z problemami finansowymi, nie lękające się dużych dawek heroiny i dające upust lesbijskim fantazjom siostry. Jak łatwo się domyślić, już w momencie premiery film Almodóvara radykalnie podzielił publiczność – katolicka prawica chciała spalić reżysera na stosie, a antyklerykalna lewica uznać go za swego świętego. Prawda o Pośród ciemności wydaje się jednak bardziej skomplikowana. Almodovarowskie zakonnice może i okazują się grzesznymi hipokrytkami, ale – właśnie za sprawą licznych przywar i sprzeczności – koniec końców budzą przecież naszą sympatię.

Piotr Czerkawski