Przemiana nie ma końca, nigdy nie będzie dostateczna, nie będzie dość – słyszymy w otwarciu Endless, niezwykłego projektu Wojciecha Pusia (Given, 11. NH), efektu artystycznych poszukiwań zainicjowanych w 2016 roku w grupie osób niebinarnych, transpłciowych i queerowych. Kolektyw próbuje opowiadać o swoim doświadczeniu w sposób wymykający się definicjom, we własnym idiomie przedefiniowywać kwestie związane z tożsamością i cielesnością. W Endless działania te przybierają formę hipnotycznego filmu przypominającego narkotyczną wizję. W jego centrum znajduje się poszukujące siebie X, w które wciela się Szymon Czacki (Małe stłuczki, Serce miłości). Wchodząc w dyskusje ze swoim ciałem i wspomnieniami, nawiązuje też nowe relacje emocjonalne i erotyczne: z transpłciowym Frankiem (Edmund Krempiński), ale też tajemniczym M (Josef Ostendorf) – kolekcjonerem piękna. Czy jednak życie zdoła dogonić sztukę? Bohaterowie testują, na ile można wyjść poza siebie i otworzyć się na innych – także w kolektywnym przeżywaniu seksualności. Podążają w stronę queerowej utopii, w której ich tożsamości mogłyby ostatecznie rozmyć się w sobie nawzajem.