Południowa Ukraina na sześć miesięcy przed pełnoskalową inwazją Rosji. Dwóch pracowników muzeum widzi, jak ktoś podpala rosnący na wydmach las. Starszy z nich, Mykhailo, znika bez śladu, a młodszy, Yura, chce nagłośnić sprawę w lokalnych mediach. Kiedy traci pracę jako biolog, zatrudnia się w gazecie prowadzonej przez redaktora nastawionego na zysk i zasięgi. Temat okolicznego lasu wkrótce okazuje się niewygodny dla dziennikarzy, polityków i innych mieszkańców miasta. Yura stopniowo odkrywa, że w jego otoczeniu stężenie absurdu przekracza dopuszczalne normy. Kandydaci na burmistrza tańczą przed kamerą, by zdobyć internetowy rozgłos, eksperci od kryptowalut zastępują religijnych guru, a korupcja i układy nikogo już specjalnie nie dziwią. Ukraiński reżyser kreśli satyryczny portret swojej ojczyzny, która pogrążyła się w polityczno-społecznym chaosie na długo przed wybuchem wojny. Twórca niby trzyma się blisko realizmu, ale nasyca fabułę dziwnym mrokiem, pełnym ironii humorem, a w końcu i totalną fantazją. Spogląda w przyszłość, sygnalizując, że walka o niepodległość musi iść w parze z troską o planetę. Redakcja wydaje się więc tyleż doraźnym komentarzem, co proekologicznym manifestem.