Prowokacyjny filmowy Frankenstein, którego ciało zostało zszyte z fragmentów niedokończonych argentyńskich filmów z okresu od lat 60. do dwutysięcznych. W swoim eksperymentalnym debiucie Leandro Listorti, reżyser Herbarii (Lost Lost Lost, 22. NH), ożywia wyciągnięte z archiwalnego niebytu materiały, łącząc odległe plany i stylistyki w przesyconą niepokojem opowieść z obrzeży miasta i kina. Skupiony na montażu archiwista mógłby powtórzyć za innym bohaterem „lostowych” peregrynacji, Jeanem-Claude’em Rousseau (Świat, który przemija, Lost Lost Lost, 21. NH): Dokąd to zmierza? Długo unikałem słowa montaż. Bo czym jest montaż? Łączeniem obrazów w pewnym porządku, żeby coś powiedzieć. (...) Tymczasem obraz nie może być zredukowany do znaku, który ma coś powiedzieć, on nie ma nic do powiedzenia. Można go tylko zobaczyć, kontemplować. W kafkowskiej atmosferze, na tropie sensu przechodząc od sceny do sceny, Listorti (o wiele bardziej radykalny niż w późniejszej Herbarii) wytycza alternatywny szlak percepcji.
Urodzony w 1976 roku w Argentynie, jest filmowcem, programerem festiwali, kinooperatorem i archiwistą. Po studiach filmowych wziął udział w warsztatach i nakręcił serię filmów krótkometrażowych na taśmie Super 8. W 2010 roku ukończył swój pierwszy film dokumentalny Dead Youth, który był pokazywany m.in. na Les Écrans Documentaires, Viennale, IDFA, DocsLisboa. W latach 2005-2015 pracował jako programer festiwalu BAFICI, był jednym z założycieli A.R.C.A. (Regional Archive for Amateur Cinema). Listorti jest członkiem Vaivem Cine, firmy produkcyjnej z Buenos Aires, a od 2016 roku pracuje w Buenos Aires FilmMuseum. Był artystą-rezydentem Living Archive (Arsenal) w Berlinie. Od 2018 roku jest producentem w firmie MaravillaCine.
2010 Los jóvenes muertos / Death Youth
2012 El jardín secreto
2018 Film bez końca / La película infinita / The Endless Film
2022 Herbaria