Flippa dostaje pewnego dnia pocztówkę przedstawiającą fresk Michała Anioła – Stworzenie Adama. Okazuje się, że to niespodziewany znak od jej dawno niewidzianej starszej siostry, Furii. Aby ją odnaleźć, dziewczyna wyrusza na Sardynię – na wyspie staje się obserwatorką rytuałów odprawianych przez członkinie tajemniczej kobiecej komuny, w której zamieszkała Furia. Kobiety same siebie określają mianem „czarownic z Barronconi”, cieszących się latem i słońcem, upojonych atmosferą długich rozmów oraz duchowymi poszukiwaniami. W jednej ze scen Furia mówi do swojej młodszej siostry: Raj nie jest miejscem, w którym tęskni się za wolnością. Czarownice z Barranconi nie mają więc wątpliwości, że najlepiej jej szukać na własną rękę. W tej opowieści o mitach, macierzyństwie i siostrzeństwie nic nie jest do końca pewne i prawdziwe, a sama struktura filmu Marthy Mechow (zrealizowanego przy udziale m.in. cenionych aktorek berlińskiego teatru Volksbühne) przypomina spektakl wciągający widza w swój fantazyjny świat.