Wyobraźcie sobie spektakl, w którym występują: mumia, Hamlet i gladiatorzy. Taką właśnie sztukę wystawiają w  Sing Sing więźniowie ośrodka o zaostrzonym rygorze. Do teatralnej trupy należy też Divine G, który aktorstwem zabija czas, jaki został mu do apelacji. Scenariusz filmu powstał na bazie prawdziwych wydarzeń – niespełna trzy dekady temu w placówce Sing Sing ruszył resocjalizacyjny program Rehabilitacji Przez Sztukę. To właśnie jego byli uczestnicy (m.in. Clarence Maclin, Sean Johnson) partnerują na ekranie profesjonalnym aktorom (Colman Domingo, Paul Raci). Mimo że akcja osadzona jest za kratami, filmowi daleko do klisz kina więziennego – to nie kolejna produkcja o zaklętym kręgu przemocy, ale historia wspólnoty scalonej przez sztukę. Kamera Patricka Scoli podąża więc za światłem: widzianą w oddali błękitną rzeką Hudson, słońcem padającym z ukosa na spacerniak czy przyjaźnią kiełkującą w kuluarach. Do tego taśma 16 mm i muzyka Bryce’a Dessnera z zespołu The National.