Tytułowa Kika (świetna, nagrodzona Goyą Verónica Forqué) jest jak młodsza siostra Marylin Monroe: jednakowo piękna, tak samo naiwna i równie łatwo pakująca się w kłopoty. Nie ma się co łudzić - w uniwersum Pedra Almodovara kogoś takiego może czekać tylko walka o przetrwanie.

Kika przystępuje do niej z uśmiechem, choć ma na swojej drodze naprawdę wymagających przeciwników: pisarza z morderczymi skłonnościami, zafascynowaną makabrą prekursorkę patostreamingu oraz prawdziwą gwiazdę w almodovarowskiej galerii ludzi nie zawsze pozytywnie zakręconych: niedorozwiniętego gwiazdora porno o pseudonimie Paul Bazzo. Położenia bohaterki nie ułatwia fakt, że opowiadający o jej pogmatwanych romantyczno – seksualnych perypetiach film powstał w szczególnym momencie. Zrealizowana w 1993 roku Kika to dowód przekory reżysera, który –  choć pozornie dojrzewał i stawał się coraz strawniejszy dla branżowego mainstreamu – postanowił spłatać środowisku figla i nawiązać do partyzanckich początków swojej twórczości. Według niektórych Almodovar poszedł wręcz o krok dalej, a bezceremonialnie przekraczająca granice dobrego smaku i poprawności politycznej „Kika” stanowi najbardziej kontrowersyjny film w całej jego karierze.

Piotr Czerkawski