Megan jest cheerleaderką i ma chłopaka futbolistę. Ale kiedy ten zaczyna ją całować, ona stara się myśleć o czymś innym. A do tego w szkolnej szafce trzyma zdjęcia kobiet, jest wegetarianką i słucha Melissy Etheridge. Bliscy trafnie interpretują niepokojące znaki: Megan to lesbijka! Aby uchronić ją przed nią samą, rodzice wysyłają dziewczynę na terapię konwersyjną do ośrodka prowadzonego przez despotyczną konserwatystkę. Właśnie tam, pośród innych odszczepieńców, Megan odkrywa prawdę o swoich skłonnościach – i podejmuje decyzję, kim chce być. Cheerleaderka mogłaby być dramatem, wstrząsającym studium ciemnoty i nietolerancji, ale zamiast tego jest komedią, satyrą przerysowaną już od pierwszych kadrów. Postacie z repozytorium amerykańskiej popkultury, kolorowa estetyka rodem z dziecięcych programów – to wszystko zostaje tutaj użyte z subwersywną intencją. W swoim debiucie Jamie Babbit objawiła się jako queerowa psotnica w duchu Johna Watersa.