Życie Angeli, samotniczki po rozwodzie, to rutyna: pracuje jako taksówkarka w Bukareszcie, wieczory spędza z matką lub ogląda stare filmy w telewizji. Każdego dnia poznaje nowych ludzi, lecz te przypadkowe spotkania nie są w stanie zastąpić trwałych relacji. Do czasu, gdy do jej taksówki wsiada Gyuri, pierwszy od dawna mężczyzna, przy którym Angela czuje, że jej świat może się zmienić. Angela idzie dalej może z pozoru wydawać się klasycznym komediodramatem, lecz – co w latach 80. umknęło cenzurze – to feminizujący portret kobiety, gotowej stawić czoła przeciwnościom losu w rzeczywistości, w której samotna rozwódka była pariaską. Angela w świetnej kreacji Doriny Lazăr wyłamuje się ze stereotypowego obrazu kobiety socjalistycznej: myśli niezależnie, jest cyniczna, choć jednocześnie pełna empatii wobec ludzi potrzebujących wsparcia. Jak zauważyła jedna z krytyczek, przypomina graną przez Ellen Burstyn tytułową bohaterkę filmu Alicja już tu nie mieszka Scorsese. Nic dziwnego, że Angela po latach znów zaistniała na wielkich ekranach. Radu Jude wmontował fragmenty tego filmu do swojego najnowszego dzieła Nie obiecujcie sobie zbyt wiele po końcu świata, którego bohaterka nosi to samo imię. Czy losy obu kobiet są podobne mimo upływu dekad?