Już pierwszy kadr wydaje się wskazywać poetykę filmu. Pojawiają się w nim rusztowania, budowlańcy i ziemia, mocny realistyczny fundament. W oddali góruje cielsko futurystycznej wieży, lekko przymglone rozgrzanym powietrzem i kurzawą robót. Ale to tylko pozory, bo Mati Diop wciąż zaskakuje mieszaniem gatunków i rozszerzaniem perspektywy. Od krytyki społecznej, przez melodramat i thriller, po dramat migracyjny z elementami magii czy wręcz horroru. Punktem wyjścia jest historia niemożliwej miłości Ady i Souleymana: ją rodzina obiecała już innemu, bogatszemu, on od miesięcy nie widział wypłaty, więc decyduje się na desperacki krok – na morską wyprawę. Ich relacja przechodzi różne fazy, a rozstanie paradoksalnie tylko zacieśnia niezwykłą więź. Atlantyk to kolejny bohater filmu, fotografowany w tysiącach odcieni przez doświadczoną operatorkę Claire Mathon: rozmarzony w południe, krwisty przy zachodzie słońca, wzburzony przed nocnym sztormem. Podobnie dynamiczna jest Mame Bineta Sane w roli młodej Ady, której przemiana z pokornej nastolatki w oskarżycielkę skorumpowanego systemu stanowi wyraz wiary reżyserki w przyszłość Senegalu.
Urodzona w 1982 roku aktorka i reżyserka mieszkająca i pracująca w Paryżu, którą pamiętamy m.in. z ról w filmach Claire Denis (35 kieliszków rumu, Niewierna). Wielokrotna laureatka nagród za swoje krótkie metraże, jeden z nich rozwinęła w pełnometrażową fabułę – zrealizowany w 2019 roku dramat o afrykańskiej migracji Atlantyk zdobył Grand Prix w Cannes. Na ostatnim festiwalu w Berlinie zdobyła Złotego Niedźwiedzia za dokument Dahomej poruszający temat postkolonialnych rozliczeń i rabowania dzieł sztuki.
2009 Atlantiques (short)
2012 Big in Vietnam (short)
2019 Atlantyk / Atlantique
2020 In My Room (short)
2024 Dahomej / Dahomey (doc.)