Lata 80. były dla kina Nagisy Ōshimy okresem oryginalnych koprodukcji. Oto Święta Bożego Narodzenia według mistrza: jest rok 1942, aliancki żołnierz Jack Celliers (David Bowie) trafia do japońskiego więzienia na indonezyjskiej Jawie, którym zarządza despotyczny kapitan Yonoi (Ryūichi Sakamoto), pilnujący rygoru bliskiego kodeksowi bushidō. Pojawienie się Celliersa mąci dotychczasowy układ sił, obecność mężczyzny wprowadza erotyczne napięcie między nim a kapitanem Yonoi. Niedookreślone uczucia szybko przybierają formę romantycznej obsesji, której przyglądają się zarówno alianccy więźniowie, jak i japońscy żołnierze. Wesołych Świąt, pułkowniku Lawrence jest wspaniałym w swojej queerowości rozliczeniem z imperialną erą Japonii, portretem japońskiego militaryzmu w niezwykle ekspresyjnej oprawie. Film przeszedł do historii także dzięki kultowej ścieżce dźwiękowej i ikonicznym rolom Davida Bowiego, Takeshiego Kitano i Ryūichiego Sakamoto (autora wspomnianej muzyki). To kino w swojej wymowie antyjapońskie, a jednocześnie boleśnie potrzebne.
Jeden z najważniejszych japońskich twórców filmowych. Reżyser, scenarzysta, teoretyk kina. Urodził się w 1932 roku w Okayamie. Po ukończeniu politologii na Uniwersytecie w Kioto, znalazł pracę w jednym z ważniejszych studiów filmowych, Shochiku, gdzie był asystentem m.in. Masakiego Kobayashiego. Zanim zrealizował swój debiut Miasto nadziei i miłości w 1959 roku, był już cenionym krytykiem filmowym. W 1960 roku wyreżyserował aż trzy filmy, które rozpoczęły tzw. Nową Falę Shochiku, a obok Masahiro Shinody, Yoshishige Yoshidy i Shōheia Imamury stał się najważniejszym głosem młodego pokolenia, które później zostało określone mianem japońskiej Nowej Fali. Ōshima był twórcą radykalnym i politycznie zaangażowanym, jako jeden z niewielu komentował wydarzenia z frontu w Wietnamie, sytuację Koreańczyków w Japonii, czy kwestie kary śmierci. Nie pasował do studia komercyjnego – szybko odszedł z Shochiku. Założył własną firmę Sōzōsha, a swoje najważniejsze dzieła zrealizował we współpracy z Art Theatre Guild. Jako reżyser był aktywny przez cztery dekady, tworząc filmy także poza granicami Japonii. Był ikonoklastą kina japońskiego i niezwykle uważnym obserwatorem rzeczywistości, eksperymentatorem, filmowym socjologiem i filozofem. Zmarł w 2013 roku w wyniku zapalenia płuc. Miał 80 lat.
1960 Naga młodość / Seishun zankoku monogatari / Cruel Story of Youth
1960 Noc i mgła w Japonii / Night and Fog in Japan / Nihon no yoru to kiri
1960 Pogrzeb słońca / Taiyô no hakaba / The Sun’s Burial
1965 Rozkosz / Etsuraku / Pleasures of the Flesh
1966 Koszmar za dnia / Hakuchû no torima / Violence at Noon
1967 Rozprawka o japońskiej piosence erotycznej / Nihon shunka-kô / Sing a Song of Sex
1968 Śmierć przez powieszenie / Kôshikei / Death by Hanging
1969 Chłopiec / Shônen / Boy
1970 Po wojnie tokijskiej / Tôkyô sensô sengo hiwa / The Man Who Left His Will on Film
1976 Imperium zmysłów / Ai no korîda / In the Realm of Senses
1978 Imperium namiętności / Ai no bôrei / Empire of Passion
1982 Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence / Merry Christmas, Mr. Lawrence
1986 Max, moja miłość / Max mon amour
1999 Tabu / Gohatto / Taboo