Z kamerą wśród małpoludów. Jest ich czworo, wszystkie porośnięte futrem, o szarych twarzach staruszków, porozumiewające się chrząknięciami. Widzimy, jak wędrują pośród dziewiczych lasów w poszukiwaniu miejsca, gdzie mogłyby wznieść szałas, jak żują liście, piją wodę ze strumienia i kopulują. Jak żyją, a raczej próbują przeżyć, bo świat wokół nich bywa niebezpieczny, na przykład słodki żółwik może odgryźć język nieostrożnemu miłośnikowi zwierząt... Nie jest to zresztą jedyna niespodzianka, która czeka bohaterów. Na swojej drodze raz po raz trafiają na rzeczy, których nie potrafią objąć prymitywnymi umysłami, podobnie jak ich afrykańscy krewniacy z 2001: Odysei kosmicznej, skonfrontowani z tajemniczą czarną bryłą. Sasquatch Sunset przypomina połączenie prologu arcydzieła Kubricka z Trash Humpers Harmony'ego Korine'a. To komedia, lecz wysoce specyficzna: parodiująca slow cinema, pozbawiona dialogów, operująca slapstickowo-obscenicznym humorem. Tym zabawniejsza i dziwniejsza, że zagrali w niej ucharakteryzowani nie do poznania Jesse Eisenberg i Riley Keough.