„Do Francji”, „we Francji”, „francuski” – odmienia przez wszystkie przypadki Diouana, która zostaje wybrana przez Madame na ulicznej giełdzie bezrobotnych w Dakarze. Dla czarnej dziewczyny służba w białym domu na Lazurowym Wybrzeżu to wielka szansa, ale rzeczywistość okaże się bezwzględna. Choć w Senegalu zatrudniła się do opieki nad dziećmi, we Francji ma zajmować się dosłownie wszystkim, a w zamian nie ma nawet wychodnego. Pracodawcy prezentują ją znajomym niczym jedno z trofeów wiszących na ścianie, ale Diouana szykuje się do buntu. Sembène przejmuje punkt widzenia tytułowej bohaterki, przekonująco oddając jej zagubienie po przybyciu do francuskiego portu czy osaczenie we wnętrzach apartamentu. W wejściu w świat dziewczyny pomaga refleksyjna narracja z offu, liczne retrospekcje i wszechobecna senegalska muzyka. Pierwszy film fabularny zrealizowany przez reżysera z Sahelu pokazuje wciąż palące postkolonialne podziały. Ousmane Sembène przywiązuje dużą wagę do szczegółów i rekwizytów, dlatego podarowana przez służącą tradycyjna maska będzie długo prześladowała nie tylko ojca rodziny, ale i nas wszystkich po pokazie.