Sport i polityka od wieków splecione są w nierozerwalnym uścisku, co potwierdza również pierwszy wspólny film Guya Nattiva i Zar Amir Ebrahimi. Leila bierze udział w mistrzostwach świata w judo i ma spore szanse na zwycięstwo. Irańska zawodniczka dostaje jednak ultimatum od ojczystych władz: musi udawać kontuzję lub poddać się, inaczej zostanie uznana za zdrajczynię, a jej rodzinie będzie grozić niebezpieczeństwo. Tłem wydarzeń jest narastający konflikt między Iranem i Izraelem, podbijający tylko aktualność Tatami. Dramat sportowy wchodzi tu w ożywiony dialog z kinem politycznym, a estetyczna strona filmu wzmacnia wrażenie rozmywania się granic: moralnych, zawodowych, geograficznych. Nerwowe, pospieszne decyzje głównej bohaterki i jej trenerki mogą błyskawicznie wpłynąć na sytuację bliskich im osób. Gra toczy się nie tyle o medale i wieczną sławę, co o względne bezpieczeństwo i spokojną przyszłość we własnym kraju. Ebrahimi oskarżała już irański system jako dziennikarka w Holy Spider, a teraz zadaje drugi celny cios jako współreżyserka i gwiazda Tatami. Bezbłędnie partneruje jej Arienne Mandi, a operator Todd Martin daje popis swojej wrażliwości i minimalizmu.