Wizjonerski film weterana europejskiego kina Jerzego Skolimowskiego był jedną z sensacji ostatniego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Autor Bariery, Wrzasku i Essential Killing nawiązuje do legendarnego filmu Roberta Bressona Na los szczęścia, Baltazarze!, czyniąc bohaterem osiołka. Oglądamy epicką drogę tytułowego IO, który trafia pod opiekę ludzi mądrych i głupich, dobrych i brutalnych, empatycznych i próżnych. Skolimowski tworzy prostą, lecz oszałamiającą wizualnie, uniwersalną przypowieść o kondycji współczesnego społeczeństwa, o braku równowagi między światami człowieka i zwierzęcia. To również cudownie poetycki film o potrzebie wolności i ubezwłasnowolnieniu. Polski mistrz nie boi się eksperymentować, a kamera Michała Dymka wykonuje niezwykłe akrobacje – efektem jest dzieło hipnotyzujące i bardzo świeże, jakby realizował je zachwycony możliwościami współczesnego kina młodzian. Taki jest Skolimowski – wiecznie nowofalowy, poszukujący, pełen brawury i pewny siebie. Jak dobrze, że go mamy.
Reżyser, scenarzysta, malarz, aktor, jeden z najbardziej wszechstronnych i utytułowanych reżyserów kina światowego. Po wczesnej współpracy scenariuszowej z Andrzejem Wajdą (Niewinni czarodzieje) i Romanem Polańskim (Nóż w wodzie) zadebiutował w 1964 roku Rysopisem. Wydalony z Polski po awanturze wokół niedopuszczonego na ekrany filmu Ręce do góry (1967), kontynuował karierę na Zachodzie. Do najwybitniejszych filmów Skolimowskiego należą Na samym dnie (1970), Fucha (1982) czy Essential Killing (2010).
1964 Rysopis / Identification Marks: None
1965 Walkower / Walkover
1966 Bariera / Barrier
1967 Ręce do góry / Hands Up
1967 Start / Le départ
1970 Na samym dnie / Deep End
1982 Fucha / Moonlighting
1991 Ferdydurke / 30 Door Key
2008 Cztery noce z Anną / Four Nights with Anna
2010 Essential Killing