English

Belarmino

Fernando Lopes
Portugalia 1964 / 73’
Alis Ubbo Broda

Docu-drama należąca do nurtu portugalskiego Cinema Novo. Czarno-białe arcydzieło ze zdjęciami fotografa i operatora Augusto Cabrity zostało wpisane przez „New Yorkera” na listę kilkudziesięciu tytułów z całej historii kina, które kształtowały sztukę dokumentu. To film poświęcony życiu kończącego karierę boksera z Mourarii, Belarmino Fragoso, z nim samym w głównej roli. Pełen szczerości, żywy portret zwykłego człowieka żyjącego w Lizbonie w latach 60. Ta hybryda reportażu i inscenizacji zwraca uwagę przede wszystkim niewpisującą się w żaden kanon formą. Zarówno ruch w obrębie kadru, kąty widzenia kamery, niemal graficzny charakter ujęć, jak i dynamiczny montaż sprawiają wrażenie, jakby narrację dopasowano do towarzyszącej obrazowi muzyki. Rytm ponad wszystko! Ten film jest jak taniec! Skontrastowane, nastrojowe zdjęcia mają oddać nie tylko zbuntowanego ducha tytułowej postaci, ale i samego miasta. Wypełniona ludzkim mrowiem Lizbona otwiera przed nami podwoje swoich nocnych klubów i jazzowych piwnic. Prezentuje modernistyczne oblicze. Belarmino – niegdyś pucybut, teraz bokser i kolorysta w zakładzie fotograficznym, dla którego trzydniowy głód to nie głód – na tym tle emanuje wolą przetrwania.

Agnieszka Szeffel

Fernando Lopes

(1935-2012) Był jednym z czołowych reżyserów portugalskiego Cinema Novo. Rozpoczął karierę w 1961 roku filmem As Pedras e o Tempo. Po studiach w Londyńskiej Szkole Filmowej powrócił do Portugalii, gdzie wyreżyserował kultowy dokument Belarmino (1964), dziś uważany za jedno z jego najlepszych dzieł i klasyk portugalskiego modernizmu. W kolejnych dekadach nadal tworzył ważne filmy na krajowej scenie filmowej, takie jak chwalone przez krytyków A Bee in the Rain (1972), Nós Por Cá Todos Bem (1978), Crónica dos Bons Malandros (1984), Matar Saudades (1987) i O Fio do Horizonte (1993). W 1998 roku współpracował z Piną Bausch przy dokumencie Lissabon Wuppertal Lisboa poświęconym spektaklowi Masurca Fogo, który niemiecka choreografka wystawiła w stolicy Portugalii. W XXI wieku Lopes kontynuował karierę, współpracując z producentem Paulem Branco i krytykiem filmowym João Lopesem. O Delfim (2002) i Lá Fora (2004), oba z udziałem Alexandry Lencastre i Rogéria Samory, to jedne z jego najlepszych filmów z tego okresu. W 2009 roku nakręcił Os sorrisos do destino, a w 2012 swój ostatni film Em Câmara Lenta. W 2008 roku festiwal filmowy Fantasporto przyznał mu Nagrodę Specjalną za całokształt twórczości.

Wybrana filmografia

1961 As Pedras e o Tempo

1964 Belarmino

1972 A Bee in the Rain

1978 Nós Por Cá Todos Bem

1984 Crónica dos Bons Malandros

1987 Matar Saudades

1993 On the Edge of the Horizon

1998 Lissabon Wuppertal Lisboa

2002 O Delfim / The Dolphin

2004 Lá Fora

2009 Os Sorrisos do Destino

2012 Em Câmara Lenta

Twórcy

reżyseria Fernando Lopes
scenariusz Fernando Lopes
zdjęcia Augusto Cabrita
montaż Manuel Ruas
muzyka Justiniano Canelhas, Manuel Jorge Veloso
obsada Belarmino Fragoso, Jean Pierre Gebler, Maria Teresa de Noronha, Bernardo Moreira, Maria Amélia Fragoso, Ana Paula Fragoso, Júlia Buisel
producent António da Cunha Telles
produkcja Produções Cunha Telles
właściciel praw Cinemateca Portuguesa
język portugalski
barwa czarno-biały

Belarmino

Fernando Lopes

Twoja ocena 0/5