Białowłosa, gibka Ema roznieca ogień wszędzie tam, gdzie się pojawia: uwodzi i niszczy, niebezpiecznie się zbliża i niepostrzeżenie oddala. Pożar, o którym opowiada nowy film Pabla Larraína, zaczyna się od kontrowersyjnej decyzji Emy i jej męża Gastona. Para decyduje się oddać adoptowanego syna, gdyż chłopiec stał się agresywny i niebezpieczny. Małżonkowie obwiniają się nawzajem o porzucenie dziecka, rozpada się nie tylko ich związek, ale także grupa taneczna, w której razem pracują – Gaston jako choreograf, Ema jako tancerka. Kobieta wychodzi więc z przyjaciółkami na emanujące energią kolorowe ulice Valparaíso, by tam oddać się seksualnemu, zmysłowemu, ale i gwałtownemu, agresywnemu reggaetonowi. To bunt przeciw staremu życiu i staremu porządkowi, bunt, dzięki któremu opuszcza się duszne sale teatralne, porzuca się grzeczny taneczny krok, rozsadza się strukturę tradycyjnej rodziny i samodzielnie tworzy choreografię własnego życia. Pożądanie nie musi być binarne, kobiety mogą od nowa pisać własne role, o rodzinie nie decyduje pokrewieństwo. Improwizowany film Larraína to także manifest nowego kina czasów kryzysu, które zrywa z klasyczną narracją, nasłuchuje rytmu życia, uczy się języka nowego pokolenia. I zamiast snuć opowieści – tańczy.
MFF w Wenecji 2019 - UNIMED Award
Chilijski reżyser i scenarzysta. Urodził się w 1976 roku w Santiago. Studiował komunikację audiowizualną na Uniwersytecie UNIACC. Wraz z bratem Juanem de Dios Larraínem założył firmę Fábula, która obecnie jest jednym z najciekawszych ośrodków produkujących kino artystyczne. Powstały w niej m.in. 4:44. Ostatni dzień na Ziemi Abla Ferrary, Gloria i Fantastyczna kobieta Sebastiána Lelio i Kryształowa wróżka Sebastiána Silvy. Autor ekranowej trylogii poświęconej Chile pod rządami Pinocheta (Tony Manero, Post Mortem, Nie), a także oryginalnych filmowych biografii Neruda i Jackie. Ten drugi tytuł był anglojęzycznym debiutem reżysera. Larraín zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale oraz nagrodę za scenariusz na festiwalu w Mar del Plata za piętnujący pedofilię w kościele dramat Klub. Ema miała premierę na festiwalu w Wenecji.
2006 Fuga
2008 Tony Manero
2010 Post mortem
2011 Prófugos (co-dir., TV series)
2012 Nie / No
2015 Klub / El Club
2016 Neruda
2016 Jackie
2019 Ema