Przygraniczny musical

Rzeczywistość wykreowana w filmie Olgi Egorowej wydaje się scenografią ostentacyjnie podkreślającą własną sztuczność. Problemy są tu jednak prawdziwe. Tania liczyła na to, że od nich uciekła. Przeprowadziła się do Norwegii i wierzy, że tu będzie śpiewać inne piosenki, wiodąc szczęśliwe życie u boku męża, który alkoholu nie pije i dzieci nie bije. W nowym wspaniałym świecie głosy z radia wyśpiewują songi o wolności i radosnych rodzinach. Tylko smutny chór, symbol przeszłości Tani, chodzący za nią krok w krok, śmie twierdzić, że będzie inaczej. Kołysząc się w ponurym tańcu, przekonuje kobietę, że Rosja to nie jest miejsce, które można tak po prostu opuścić. Rosja to przeznaczenie, które zostało jej przypisane i które będzie jej towarzyszyć aż po życia kres.