Surrealistyczny, gotycki, pełen przedziwnych kontrastów i ciał testowanych na ból Schrei 27 to filmowy klip oparty na radiowych i scenicznych utworach Diamandy Galás Schrei 27 i Schrei X. To także pierwszy owoc jej współpracy z włoskim filmowcem, Davidem Pepe. Artystka twierdzi, że czekała 20 lat na kogoś, kto zwizualizuje jej krzyk przeciw instytucjonalizacji jednostki. Kto uwieczni jej wołanie przeciw poddawaniu ludzkiej psychiki społecznym torturom; jej sugestywną interpretację badań, jakim CIA poddawało umysł Ewena Camerona, oraz wizje eksperymentów przeprowadzanych zarówno na Staten Island, jak i w greckich obozach śmierci. Schrei 27 powstało z ekstatycznych snów i słów, które zazębiają się, biją o pierwszeństwo lub perwersyjnie lepią do siebie oraz do ciała poddawanego mechanicznym i chemicznym torturom. Ciała, które szepcze, krzyczy, wyje i piszczy z bólu; z którego ewoluuje wizerunek umęczonego boga, abstrakcyjny pejzaż gwałconej ludzkości i rzeczywistość umaczana w ziarnistej czerni i bieli. Hipnotyczne wizje umierają tu i rodzą się na nowo, wywołują halucynacje bliskie tym, jakie tworzyły mordowane ludzkie umysły, spuchnięte od bólu mózgi i ludzie zamienieni w zwierzęta, którym kończy się tlen.
Urodziła się w 1955 roku w Kalifornii. Od dziecka studiowała muzykę klasyczną i jazz. W latach 70. występowała jako pianistka na improwizowanych scenach w San Diego i Los Angeles z muzykami rangi Bobby’ego Bradforda i Davida Murraya. Jej debiut w roli performerki odbył się w 1979 roku na festiwalu w Awinionie. Dziś okrzyknięta jedną z najważniejszych pieśniarek naszych czasów, międzynarodowy sukces zdobyła dzięki wysoce oryginalnym i politycznie zaangażowanym działaniom artystycznym.
2011 Schrei 27 (co-dir., short)
Urodził się w 1970 roku. Od 1995 roku produkuje i reżyseruje artystyczne filmy krótkometrażowe, dokumenty, wideo i teledyski. Jest też montażystą, kompozytorem i dźwiękowcem.
2010 Giardini di luce / Garden of Light (co-dir., short)
2012 Schrei 27 (co-dir., short)