Miłość jest zimniejsza niż śmierć

Franz i Bruno zaprzyjaźniają się podczas brutalnego werbunku do mafii. Następnie Bruno przybywa do Monachium, gdzie Franz i jego prostytuująca się dziewczyna Joanna dają mu schronienie. We troje wiodą życie wśród występku i namiętności, ale i podejrzeń, czy Bruno nie zamierza zlikwidować kolegi. W rolę Franza – którą odgrywać będzie także w późniejszych filmach – wcielił się sam Fassbinder. Prócz towarzyszących mu Ulliego Lommela i Hanny Schygulli w filmie pojawiają się też Irm Hermann, Ingrid Caven czy Kurt Raab – odegrają oni znaczące role w kolejnych dziełach reżysera. Pierwszy pełnometrażowy film niemieckiego mistrza zdradza już wiele cech jego stylu. Odnajdziemy więc zabawy z gatunkami filmowymi (tu z kryminałem), zainteresowanie proletariatem czy wielokątami uczuciowymi, wewnątrz których buzuje żądza, ale i toczy się walka o władzę. Ascetyczna gra aktorów oraz wysmakowane czarno-białe zdjęcia Dietricha Lohmanna tworzą zaś brechtowski dystans między widzem a bohaterami. Fassbinder zadedykował ten film Claude’owi Chabrolowi, Ericowi Rohmerowi i Jean-Marie Straubowi, ale widoczne są tu także inspiracje francuskimi klasykami, takimi jak Alphaville Godarta, Jules i Jim Truffauta czy Samuraj Melville’a.