Mamuśki

W tym dokumencie Aleksandra Rastorgujewa można znaleźć korzenie jego późniejszych filmów, Kocham cię i Nie kocham cię. W którąkolwiek stronę by nie spojrzeć, ta sama ponura rzeczywistość, ubóstwo i brak perspektyw. W Mamuśkach na promyki nadziei i lekkości, które przebłyskują w innych dziełach tego reżysera, trzeba poczekać o wiele dłużej. Mimo wszystko Rastorgujew nie zniechęca się. Trwa w postawie rasowego detektywa i w szarym świecie pilnie szuka śladów piękna, choć sportretowani w jego filmie ludzie mieszkają w istnym piekle. I nie jest nim wcale prowincja, ale często ich własne domy: wypełnione demonami przeszłości, obojętnością, cierpieniem i wzajemną nienawiścią. Nieposiadające solidnych fundamentów ulepionych z rodzinnej miłości i zaufania.