Na los szczęścia, Baltazarze!
Narracja tego inspirowanego Idiotą Fiodora Dostojewskiego filmu biegnie dwutorowo – równolegle prowadzone są wątki młodziutkiej Marie oraz jej osła Baltazara, których los brutalnie doświadcza. Od świata zaznają samych krzywd i niegodziwości, które znoszą z pokorą – to rozumiana po chrześcijańsku metafora męczeństwa. Bresson w Na los szczęścia, Baltazarze! rozwija swoją koncepcję aktora-modela, angażując, jak zwykle, debiutantkę; tym razem padło na Annę Wiazemsky. Opracowana przez francuskiego mistrza autorska metoda aktorskiego drylu polegała na całkowitym wyrugowaniu z roli ekspresji, odarciu jej do kości, co reżyser osiągał poprzez minimalistyczne komendy wydawane na planie oraz powtarzane do znudzenia ujęcia.
nagrody
Venice IFF 1966 – OCIC Award; French Syndicate of Cinema Critics 1967 – Best Film
Robert Bresson
Jeden z najwybitniejszych filmowców francuskich. Jean-Luc Godard powiedział, że Bresson jest dla kina tym, czym Dostojewski dla literatury i Mozart dla muzyki. Słynął ze swojego ascetycznego stylu i humanistycznego wydźwięku swoich filmów, podszytego katolickim światopoglądem; często powracającymi tematami w jego sztuce są odkupienie, męczeństwo oraz metafizyczna refleksja nad duszą i naturą ludzką.
Wybrana filmografia
1945 Anioły grzechu / Les anges du péché / Angels of Sin
1951 Dziennik wiejskiego proboszcza / Journal d’un curé de campagne / Diary of a Country Priest
1956 Ucieczka skazańca / Un condamné à mort s'est échappé ou Le vent souffle où il veut / A Man Escaped
1966 Na los szczęścia, Baltazarze! / Au hasard Balthazar / Balthazar
1974 Lancelot z jeziora / Lancelot du Lac / Lancelot of the Lake
1983 Pieniądz / L’argent / Money