Fatamorgana
Fatamorgana to złudzenie, wypadkowa załamania światła i fantazji umysłu żądnego spełnienia. Bohaterowie filmu Petera Schreinera uczą się egzystować w tym, co bezimienne - w szarości między dobrem a złem, w czasowej luce, która powstaje między zadaniem pytania a udzieleniem odpowiedzi. W lustrzanym odbiciu chcą zobaczyć coś więcej niż tylko własne twarze. Próbują odnaleźć siebie w powtarzalności gestów i codziennych rytuałów. Filmowy świat jest skonstruowany ze zbliżeń i tak jak fragment znaczy całość, tak części ciała na ekranie stają się obrazem świata. Jeśli tylko nie zwątpimy, że jego fizyczny charakter jest tylko kolejnym złudzeniem.
Peter Schreiner
Urodził się w 1957 roku w Wiedniu, w Austrii. Studiował na wiedeńskiej Filmacademy. Od 1982 roku kręci eksperymentalne dokumenty. Do najbardziej znanych należą Auf dem Weg (1988), Bellavista (2006, pokazywany na Nowych Horyzontach w 2007 roku) i Totó (2009). Fabuły Schreinera łączą w sobie formalną klarowność i młodzieńczą pasję do ekspresji. Filmy są dla niego sposobem komunikacji z ludźmi i światem. Krytycy uznają je za dzieła niezwykle skromne, głęboko zaangażowane i poważne, a zarazem niepozbawione odrobiny humoru. Fatamorgana – ostatni, najbardziej osobisty i psychoanalityczny film Schreinera – miał premierę na tegorocznym festiwalu w Rotterdamie.
Wybrana filmografia
1982 Grelles Licht (doc.)
1986–1990 Auf dem Weg (doc.)
1994 Blaue Ferne (doc.)
2006 Bellavista (doc.)
2009 Totó (doc.)
2013 Fatamorgana / Fata Morgana