Swobodna formalnie impresja filmowa. Artystyczny projekt Stefano Odoardiego właściwie pozbawiony jest fabuły – wypełniają go wyznania oraz refleksje na temat życia i przemijania, beznamiętnie wygłaszane przez przewijające się przez ekran postacie. W tle bliżej nieokreślone miejsca, przykuwające uwagę barwne parasole, wszystko zaś ubrane w oniryczną poetykę przywołującą na myśl dokonania przedwojennej filmowej awangardy.
Reżyser deklaruje, że Brak to film o miłości, który jest pozbawiony rzeczywistej struktury i dającej się rozpoznać narracji. Programowo zrealizowany bez scenariusza, odrzucający wszelkie filmowe konwencje, obraz ten staje się, zgodnie z założeniem twórcy, filmem-niefilmem. Naczelną ideą, przyświecającą zarówno quasi-narracji, jak i zastosowanej formule opowiadania, jest tu wątpliwość, powątpiewanie. Eksperymentalne dzieło włoskiego reżysera w 2009 roku zostało uznane za najlepszy projekt w kategorii Work in Progress na koreańskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Jeonju.
Jeonju IFF 2009 – Best Work in Progress Project
Urodził się w 1967 roku. Włoski filmowiec i artysta wizualny. Mieszka i pracuje we Włoszech i w Holandii. Jako autor filmów pełnometrażowych zadebiutował w 2006 roku obrazem Biała ballada (uczestnicy NH mogli zapoznać się z tym dziełem rok później), będącym produkcją włosko-niderlandzką. Jego prace były prezentowane na festiwalach na całym świecie.
1998 Into Our First World (short)
2003 The Earth on the Sky (short)
2006 Biała ballada / Una ballata bianca / A White Ballad
2009 Brak / Mancanza / Lack
2010 Tunnelvision