Niemowy

Po korytarzach pałętają się rachityczne dzieci. Wygląda na to, że przetrwały zagładę, gdyż jest wśród nich dziewczyna, która jako jedyna potrafi mówić i musi to ukrywać. Zły świat w tej antybajce to bowiem rzeczywistość artykułowanych słów budujących struktury władzy, tworzących tajemnice, wykluczających lub eliminujących. Nie przeciwstawiono mu jednak żadnej inne wizji. Perspektywa wiecznego milczenia wydaje się zatem jedynie słuszna.