Biały, biały świat

Górnicze miasto Bor w Serbii: hałdy, fabryczne kominy, szare blokowiska, sypiące się domy – ogólna beznadzieja, każdy chce stamtąd uciec. Ružica, kobieta w średnim wieku, wychodzi z więzienia, gdzie odsiadywała wyrok za zabójstwo męża – legendarnego w mieście trenera boksu. Ružica wikła się w relacje intymne z dwoma mężczyznami. Jednym z nich jest młodszy od niej były bokser (wychowanek jej męża), nazywany w mieście Królem – dziś właściciel małego baru. Z Królem wiąże się także wkraczająca w dorosłość, zupełnie niemająca pomysłu na swoje życie córka Ružicy – Roza. Cała ta sytuacja zostaje rozwiązana jak w greckiej tragedii – film jest wariacją na temat mitów tebańskich (z mitem Edypa na czele), podejmuje charakterystyczną dla nich tematykę zakazanego pragnienia, incestu, ojcobójstwa. Film zozstał nakręcony w paradokumentalny sposób, z ręki, w krótkich, rwanych ujęciach, montowanych w sposób zakłócający przestrzenną i czasową ciągłość poszczególnych scen. „Styl zerowy” dodatkowo burzą „operowe” sceny, w których postacie z filmu śpiewają podniosłe pieśni, przedstawiające ich wewnętrzne udręki.

Film pokazywany w ramach Partnerstwa z MFF w Cottbus.