Mariusz Wilczyński - Moje kino

Powrót do beztroskich lat dzieciństwa w rysowanej pozornie niedbałą kreską, a pełnej poezji i wzruszenia miniaturce. Mama zawsze znajdowała czas, by obejrzeć moje rysunki – wspomina Wilczyński po latach w wywiadzie dla Polskiego Radia.

Impresja animowana zrealizowana z okazji Międzynarodowego Roku Chopinowskiego. Jej ścieżkę dźwiękową stanowi muzyka Fryderyka Chopina w interpretacji Justyny Steczkowskiej, Michała Urbaniaka oraz Tomasza Stańki. Wilczyński odrzuca tu napęczniały przez lata, egzaltowany, pełen patosu, obligatoryjny wręcz zachwyt paraliżujący możliwość świeżego usłyszenia muzyki Chopina.

Zegar, śniadanie, czas iść do pracy, fabryka jak z Dzisiejszych czasów Charlesa Chaplina. Za chwilę wciągnie naszego bohatera w swe tryby. To w nich spotka między innymi Marlenę Dietrich, Ritę Hayworth, Marilyn Monroe, to tam zawiśnie niczym Harold Lloyd na wskazówce wielkiego zegara i znajdzie się w wózku mknącym po odeskich schodach w słynnej Eisensteinowskiej sekwencji z Pancernika Potiomkina. Po wypluciu przez maszynerię mężczyzna wraca do domu. Znów ekran wypełni tarcza zegara… Tempus fugit.

Teledysk do tytułowego utworu z przepięknej płyty Tomasza Stańki From the Green Hill (1999). Słynny trębacz w obsesyjnym, ulegającym ciągłym metamorfozom, plastycznym świecie wyobraźni Mariusza Wilczyńskiego. Drzemiący na ławce mężczyzna wraca we wspomnieniach do dziecięcych lat…

Byli szczęśliwi, dobrzy, zgodni, piękni, tylko bardzo starzy oboje. Para starych aniołów. Pewnej nocy nawiedził ich ten sam sen. Sen, w którym znów stali się młodzi. Z sennej perspektywy ich długie wspólne życie ukazało się im nieco inne. Niestety…

Zainspirowana Andersenowską Dziewczynką z zapałkami, przejmująca opowieść o bólu samotności, ale i o iskierce nadziei. Samotna bohaterka w wigilijny wieczór, a w tle tradycyjna kolęda: Wśród nocnej ciszy // głos się rozchodzi: // wstańcie, pasterze, // Bóg się wam rodzi…

Szkatułkowo skonstruowany, pełen poezji, ale i suspensu animowany melodramat. Ona jest myszą, on – kotem. I ten trzeci – także kocur. Miłość, zdrada i udręka samotności, a wszystko to w rytm przepojonego smutkiem przepięknego bluesa Petera Greena i Fleetwood Mac Need Your Love So Bad. Radio, we wstępnej sekwencji filmu, z którego płyną złowrogie dźwięki piosenki Tadeusza Nalepy Oni zaraz przyjdą tu, naznacza tę opowieść niepokojem, nie tylko natury moralnej…

Ostatni utwór nagrany tuż przed śmiercią przez Grzegorza Ciechowskiego w grudniu 2001 roku (ukazał się na CD zatytułowanym Ostatnia płyta). W początkowym zamyśle klip nim inspirowany miał być tylko fragmentem większej całości, półgodzinnego filmu animowanego, do którego Wilczyński i Ciechowski przymierzali się od dawna. Śmierć artysty – 22 grudnia 2001 roku – pokrzyżowała te plany, pozostał tylko przejmujący klip…

Zwiastun pełnometrażowego filmu animowanego, nad którym Wilczyński pracuje od kilku lat, autobiograficznej impresji, reminiscencji obrazów z dzieciństwa, w której odżywa wspomnienie nieżyjących rodziców i rodzinnego miasta – Łodzi.