Bronson

Choć trudno w to uwierzyć, film Refna oparty jest na wydarzeniach autentycznych. Tytułowy bohater to młody chłopak z ubogich angielskich przedmieść marzący o sławie. Dość nieudanym pomysłem na jej zdobycie okazuje się napad z bronią w ręku, za który dostaje siedem lat odsiadki. Dopiero za kratkami odkrywa swoją drugą, zwierzęcą naturę. Z nieśmiałego Michaela przeradza się w Bronsona – wcielenie żywej agresji, choć nie bez wdzięku, klasy i humoru. Kolejne, coraz bardziej wymyślne ataki na strażników oraz łamanie warunków zwolnienia owocują blisko 34 latami w więzieniu, z czego 30 w izolatce…

Bronson to majstersztyk subtelnej stylizacji – od pieczołowitych dekoracji i charakteryzacji, przez niezapomnianą muzykę z lat 70. i 80., po kontrastowe zdjęcia. Szczególną uwagę zwracają wnętrza – na przykład szpital psychiatryczny w pałacu czy ruiny, w których toczą się walki bokserskie – oraz gra między przestrzeniami zamkniętymi i otwartymi, jak w niejednoznacznym show Bronsona w teatrze. We wszystkim znać rękę doświadczonego reżysera, twórcy trylogii Pusher, a ostatnio Valhalla Rising (NH 2010). No i, last but not least, genialna, szalona, wybuchowa kreacja Toma Hardy’ego. Film dynamit.