W swoim pierwszym barwnym filmie Eden i później Alain Robbe-Grillet odchodzi od pozornie werystycznej estetyki nowofalowej ku halucynacyjnej wizyjności kina kontestacji, pozostając jednak wierny sposobom opowiadania oraz tematycznym obsesjom i wizualnym fetyszom znanym z wcześniejszych fabuł. W nocnym klubie „Eden”, który wygląda jak neoplastyczna instalacja Pieta Mondriana, spotyka się grupa studentek i studentów, by pod wpływem narkotyków odgrywać seksualne rytuały i paranekrofilne performanse. Za pośrednictwem bohaterki granej przez Catherine Jourdan akcja przenosi się najpierw do wnętrza fabryki, a następnie do Tunezji ukazanej z pełną świadomością siły oddziaływania postkolonialnych klisz. Wydaje się, że film nie jest bezkrytyczny wobec kontrkulturowej obyczajowości, a do utopijnych wizji nowej kolektywności podchodzi z pewną ironią i humorem. Jednocześnie jednak charakterystyczna dla Robbe-Grilleta skłonność do poetyki transgresyjno-surrealistycznej skutkuje nagromadzeniem scen przemocy, która wymierzona jest przede wszystkim w nagie ciała kobiet poddawane praktykom BDSM.
Francuski pisarz (przedstawiciel nouveau roman), teoretyk literatury, scenarzysta i reżyser – z wykształcenia inżynier rolnictwa. W 1961 roku napisał scenariusz do Zeszłego roku w Marienbadzie Alaina Resnais’go, a w kolejnych dekadach zrealizował dziesięć filmów łączących nowofalowy eksperyment, tradycję libertyńską i surrealistyczną z zainteresowaniem seksem i przemocą. Przez pół wieku był mężem Catherine Robbe-Grillet, autorki powieści sadomasochistycznych, dominy i mistrzyni ceremonii BDSM, która zagrała w kilku jego filmach.
1963 Nieśmiertelna / L’immortelle / The Immortal One
1966 Trans-Europ-Express
1968 Człowiek, który kłamie / L’homme qui ment / The Man Who Lies
1970 Eden i później / L’Eden et après / Eden and After
1971 N. a pris les dés…
1974 Płynne stany rozkoszy / Glissements progressifs du plaisir / Successive Slidings of Pleasure
1975 Zabawa z ogniem / Le jeu avec le feu
1983 Piękna niewolnica / La belle captive / The Beautiful Prisoner
1995 Un bruit qui rend fou
2006 C’est Gradiva qui vous appelle