Rok 1945: straumatyzowany były żołnierz AK trafia na Mazury, gdzie spotyka rdzenną mieszkankę, która na przekór nowym realiom nie chce opuścić swojej ziemi. Między dwojgiem wyrzutków powoli rodzi się uczucie, które będzie wystawione na ciężkie próby. Kolejny film Smarzowskiego w NHJF to oprócz już przysłowiowego „walenia siekierą w łeb”, także bardzo staranna i zarazem niewygładzona rekonstrukcja historycznej rzeczywistości, ujawniająca się głównie w scenografii i dźwięku. W tej ostatniej warstwie to ciąg doprawdy przerażających odgłosów umęczonej kobiety, we wszystkich niuansach. Symbolicznie punktują to inne gwałtowne brzmienia: tłuczonego szkła, strzałów karabinów, wybuchów granatów. Horror w dźwięku.
Gdynia PFF 2011 – Audience Award, Critics Award, Golden Lion for Best Actor; Warsaw FF 2011 – Best Film; Polish Film Awards ‘Eagle’ 2012 – Audience Award, Best Film, Best Director, Best Actress, Best Screenplay, Best Sound
Urodził się w 1963 roku w Korczynie na Podkarpaciu. Jego kameralny, telewizyjny debiut o pogrążaniu się w szaleństwie był jednym z najbardziej oryginalnych utworów w Polsce lat 90. Kolejnym filmem podbił publiczność i krytykę przy pomocy ostrej satyry na wszystkie możliwe rodzime przywary, rozpinając Wesele między dramatem Wyspiańskiego a muzyką pop Tymańskiego. Dom zły, thriller o źródłach zła, to jeden z najbardziej wstrząsających obrazów pierwszej dekady XXI wieku – dopiero najnowszy film, Róża, o niemożliwej miłości Mazurki i Polaka po przejściach wprowadza jakiś promyk nadziei. Smarzowski lubi pracować ze stałą ekipą (aktorzy Jakubik i Dzięgiel, muzyk Trzaska, scenograf Zawierucha), a działalność komercyjną (seriale Na wspólnej, Brzydula) wyraźnie oddziela od artystycznej.
1998 Małżowina (TV)
2005 Wesele / The Wedding
2009 Dom zły / The Dark House
2011 Róża / Rose