Proponujemy Państwu zakup wyjątkowego prezentu dla miłośników kina i książek: pakiet 9 publikacji poświęconych różnym obliczom współczesnego kina. Zachęcamy do skorzystania z mikołajowo-świątecznej ceny (zaledwie 230zł za 9 książek; w regularnej sprzedaży 327 zł) i zaproszenia bliskiej osoby do wielkiej, intelektualnej uczty. Wszystkie oferowane książki miały swoje premiery podczas tegorocznej edycji MFF Nowe Horyzonty. Polecamy!
Pakiet jest również dostępny w sklepie Celuloid mieszczącym się w warszawskim kinie „Muranów” na ulicy Andersa 1.
Kuba Mikurda, Michał Oleszczyk, Rozmowy Z Guyem Maddinem
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Guy Maddin to twórca, który odświeża język kina, czerpiąc z kina niemego, pierwszych filmów dźwiękowych, malarstwa europejskiego, literatury XX-wieku (m.in.: Bruno Schulz, Robert Musil, Raymond Roussel) oraz własnej biografii. Filmy Maddina to rzadki przypadek - kino eksperymentalne i popularne w jednym, wymyślne formalnie, a jednocześnie bardzo przystępne, erudycyjne i osobiste zarazem. Maddin puszcza w ruch kinowe klisze, odkrywa na nowo znane już dotąd techniki, nakłada konwencje jedne na drugie- jakby raz po raz wstrząsał kalejdoskopem, zderzając ze sobą emocje, obrazy i wątki.
W lutym 2009 roku Kuba Mikurda i Michał Oleszczyk odwiedzili Maddina w "jego" Winnipeg, skąd przywieźli ponad 25 godzin rozmów. "Rozmowy z Guyem Maddinem" to zapis "wspaniałych obsesji" - szalonej miłości do kina, prywatnych mitologii, pracy na "żywej pamięci".
Tadeusz Szczepański, Jan Troell
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Jan Troell to rozbudowany dyskurs Tadeusza Szczepańskiego - jednego z najlepszych w Polsce znawców twórczości filmowej wybitego szwedzkiego reżysera, który swoją karierę zawodową zaczynał jako…nauczyciel w szkole podstawowej. Dzięki swojej artystycznej wszechstronności, obejmującej reżyserię, pisanie scenariuszy oraz zdjęcia i montaż, Troell zasłużył na określenie twórcy totalnego. Ogromnie ceniony i szanowany w Szwecji, wymieniany w jednym rzędzie z Bergmanem i Widerbergeim, autor wielkich epickich opowieści, spośród których międzynarodową sławę przyniósł mu obraz Emigranci (1971), nie jest znany szerszej publiczności w Polsce. Okazją do zapoznania się z jego twórczością była retrospektywa filmowa prezentowana publiczności tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty we Wrocławiu (lipiec 2009).
Stanisław Zawiśliński, Zanussi - Przemiany
Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Warszawa 2009
Jednym z najważniejszych wydarzeń tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty we Wrocławiu była retrospektywa twórczości Krzysztofa Zanussiego. Zaledwie miesiąc wcześniej wybitny reżyser skończył 70 lat i już choćby z tego powodu przegląd jego filmów na Festiwalu miał szczególny charakter.
Filmowe spotkania młodych widzów z autorem kultowych Barw ochronnych czy Życia jako śmiertelnej choroby przenoszonej drogą płciową uświetnione zostały przygotowywaną specjalnie dla 9. Festiwalu publikacją autorstwa Stanisława Zawiślińskiego - Zanussi - Przemiany.
Obszerne, dwustustronicowe opracowanie jest próbą spojrzenia na Zanussiego-Filmowca i Zanussiego-Człowieka ze współczesnej perspektywy. Zanim powstała książka, przeprowadzono kwerendę w prywatnym archiwum artysty, co - jak mówi redaktor - sprawiło, że poza nielicznymi wyjątkami, treści zawarte w tej książce były aktualne i świeże.
W omawianej książce postać Zanussiego odbija się w trzech zwierciadłach. Jednym z nich są wybrane, opracowane na nowo recenzje i komentarze do twórczości reżysera, pochodzące z prasy krajowej i zagranicznej.
Drugie zwierciadło stanowią teksty krytyków i filmoznawców, wśród których znaleźli się Piotr Wojciechowski, Łukasz Maciejewski, Jerzy Sosnowski, ks. Andrzej Luter oraz Stanisław Zawiślański. Pośród poruszanych w autorskich esejach tematów, znalazły się m.in.: Zanussi - przemiany twórczości postawy; Zanussi jako autor; Filmy KZ - odczytywanie na nowo; Zanussi i sacrum; Zanussi w oczach Zachodu; wizerunki reżysera w nowych mediach czy strącanie autorytetu z piedestału.
Trzecim, dopełniającym obrazu reżysera zwierciadłem jest jego swoista spowiedź: Moje czasy, moje filmy.
Ponadto w publikacji znalazły się takie elementy, jak pełna filmografia oraz kalendarium życia i twórczości Krzysztofa Zanussiego. Na oprawę graficzną złożyło się ok. 120, w zdecydowanej większości nigdy nie publikowanych zdjęć z archiwum artysty oraz reprodukcje plakatów do jego filmów.
Jerzy Armata, Śnione filmy Piotra Dumały
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Piotr Dumała to bez wątpienia jeden z najciekawszych i najbardziej rozpoznawalnych na świecie artystów polskiego kina. Jest autorem kilkunastu filmów animowanych, które przyniosły mu wiele prestiżowych nagród na festiwalach w kraju i za granicą. Niebawem wejdzie na ekrany kin jego pierwszy pełnometrażowy film fabularny, zatytułowany Las. W filmach animowanych, Dumała posługuje się tradycyjną kreską (m.in.: Czarny Kapturek, Nerwowe życie kosmosu), a także - wymyśloną przez siebie - techniką płytek gipsowych (m.in.: Łagodna, Ściany, Franz Kafka, Zbrodnia i kara). Oryginalność plastyczna, jej znakomite zespolenie ze ścieżką dźwiękową, precyzja w najdrobniejszym detalu, a zwłaszcza umiejętność atrakcyjnego przeniesienia na ekran skomplikowanych treści, to cechy charakterystyczne jego twórczości. Piotr Dumała uprawia również animację użytkową, realizując czołówki seriali, programów telewizyjnych, festiwali oraz reklamy i klipy video. Zajmuje się rysunkiem prasowym, projektowaniem okładek książek oraz plakatem teatralnym i filmowym. Sporadycznie występuje jako aktor. Jest również autorem licznych opowiadań, zebranych w tomie Gra w żyletki, a także komiksu Zbrodnia i kara 1980. Prowadzi działalność pedagogiczną, m.in.: w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej.
Książka Śnione filmy Piotra Dumały jest próbą opisu fenomenu tej twórczości. Poza częścią analityczno-krytyczną zawiera rozmowę z artystą, fragmenty opublikowanych już tekstów dotyczących jego dokonań artystycznych, wypowiedzi współpracowników i przyjaciół, dokumentację twórczości (filmografia, opisy filmów, wykaz nagród, bibliografia), a także kilka opowiadań oraz bogaty materiał ilustracyjny (rysunki, plakaty, kadry z filmów, fragmenty komiksów, fotografie).
Wydawnictwo towarzyszyło retrospektywie twórczości Piotra Dumały, która odbyła się podczas tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego NOWE HORYZONTY we Wrocławiu.
Publikacja dofinansowana ze środków Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej
Złota era węgierskiego kina. Lata 60. i 70., pod redakcją Roberta Kardzisa i Jana Topolskiego
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Złota era węgierskiego kina lat 60. i 70. była niezwykłym czasem w historii kinematografii. W jednej ze swych wypowiedzi Andrzej Werner (krytyk filmowy i literacki), opowiada o sytuacji dziś prawie niewyobrażalnej, w której widzowie tłumnie przychodzili obejrzeć film niemal wyłącznie dla jego wartości estetycznych, nie kuszeni ani reklamą, ani plakatem filmowym. Reklamy i plakatu często w ogóle nie było. W książce o fenomenie węgierskiego filmu tamtych lat wypowiadają się węgierscy krytycy młodego i średniego pokolenia: Lorant Stohr (o nurcie dokumentalnym), Balazs Varga (o węgierskiej nowej fali lat 60. i nowej generacji lat 70.), Gabor Gelencser (o węgierskim kinie autorskim i kreacyjnym) oraz Gyorgy Baron (o czołowym przedstawicielu "złotej ery kina węgierskiego - Miklosu Janco). Eseje krytyczne zostały wzbogacone dwoma ujęciami historycznymi o odbiorze kina węgierskiego lat 60. i 70. w Polsce i w dawnej Czechosłowacji, autorstwa Andrzeja Wernera i Radima Valaka.
Hynek Pallas, Nowe kino szwedzkie
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
W ostatniej dekadzie szwedzki przemysł filmowy przeszedł znaczące przemiany. W związku z przesunięciem układu sił produkcji filmowych, a także dzięki rozwojowi technologicznemu, pojawiły się nowe firmy producenckie oraz nowi reżyserzy. Zmiany te miały znaczący wpływ na to, jakie historie są obecnie filmowane i w jaki sposób są opowiadane. Książka Nowe kino szwedzkie śledzi i wyjaśnia te zmiany, a także prezentuje najciekawsze nowe filmy i sylwetki reżyserów różnych gatunków.
Nie chcę spać sam. Kino Tsai Ming-lianga, pod redakcją Pauliny Kwiatkowskiej i Kuby Mikurdy
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Mimo entuzjazmu krytyków i zainteresowania widzów, twórczość Tsai Ming-lianga nie doczekała się jeszcze zbyt wielu opracowań książkowych. Nie chcę spać sam. Kino Tsai Ming-lianga jest jedną z pierwszych tego typu publikacji - okazją do spotkania z nie do końca rozpoznanym i sklasyfikowanym fenomenem, niedomkniętym dorobkiem, filmografią in progress.
Nowe kino kanadyjskie, pod redakcją Toma McSorleya
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Kino kanadyjskie to w Polsce bliżej niezbadany fenomen. W Polsce znanych jest zaledwie kilka nazwisk - David Cronenberg, Atom Egoyan, Guy Maddin, ewentualnie James Cameron, Paul Haggis, Norman Jewison - kanadyjczycy, którzy emigrowali do Hollywood, czy Kino Quebecku - Denys Arcand i jego "Inwazja Barbarzyńców". Wybór pod redakcją kanadyjskiego krytyka Toma McSorleya to pierwsza w języku polskim tak bogata prezentacja kina kanadyjskiego - od społecznie zaangażowanych filmów z Quebecku, przez "Nową Falę" z Toronto, po filmy kultowe, eksperymentalne i awangardowe. "To nie kolejne kino narodowe" - pisze w otwierającym szkicu Jim Leach.- i trudno się z nim nie zgodzić.
Kino Nowej Zelandii, pod redakcją Iana Conricha
Korporacja Ha!art i Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Kraków-Warszawa 2009
Kino Nowej Zelandii zyskało międzynarodowy rozgłos dzięki takim reżyserom, jak Peter Jackson, Vincent Ward, Lee Tamahori czy Jane Campion oraz takim filmom jak Fortepian (1993), Tylko instynkt (1994), Jeździec wielorybów (2002), czy trylogia Władcy pierścieni (2001-3). Mimo to, faktyczny dorobek nowozelandzkiej kinematografii pozostaje ciągle nieznany większości polskich widzów. Wyłania się z niego intrygujące i wielowymiarowe oblicze Nowej Zelandii, bliskiej i egzotycznej zarazem, zmagającej się z kwestią własnej tożsamości kulturowej i z potęgą natury.
Kino Nowej Zelandii pod redakcją Iana Conricha ukazuje tę kinematografię w szerokiej perspektywie, od pierwszych filmów po współczesne dzieła, omawiając najważniejsze tematy, filmy oraz sylwetki poszczególnych filmowców. Książka zawiera wybór najciekawszych współczesnych tekstów o kinie Nowej Zelandii chronologię wydarzeń oraz kompletną filmografię.